Gjithmone e me ralle te shoh,
gjithmone e me teper
cuditem
si
dola nga barku yt dhe ti je ime bije.
Sepse je e vogel, mama, e
pafajshme
dhe lotet i ke te brishte e te
rinj.
Ti qe u plake dhe qan si foshnje
kur
duhet te gezohesh
e qe pikellimi te ndjek si
urith
pikerisht
kur liria hap nje shteg.
Po ti je e vogel, mama, e
pafajshme...
O
zot, c'deshi nje njeri si ti
ne kete bote te sprovuar...
Ti akoma s'ke mesuar te genjesh,
e shtrenjte dhe duart i ke si dy
bonbone te
vogla,
te
emblat duar, te sheqerta
nga
lotet e tu.
Mireserdhe mama!
Ja shtepia, filaxhani i kafese
dhe miresjellja ime
te serviret me kujdes,
sofostike eshte, megjithate
ne mode...
Coje
koken, perse qan?
Bijte e tu jane rritur tashme-
bisha
sfiduese, s'i ndjek dot rreziku;
ty te duan
misheredhimbsur, mama,
nuk
te harrojne,
me
mire vdesin,
Ke dhe ti ne zemen e tyre nje dritare,
nje oval gezimi, drite e shprese,
sepse te tute ishin naivet,
si kuaj lufte, me syte e medhenj
ushqyer me ujera kroi.
I deshe fort, mama, sic dite i deshe,
i mallkove fort, mama, sa munde
i mallkove,
me zerin qe e kishte si varg rruazash nbi gur...
Dikur...e mban mend, mama?
Ne shtepi kendoje,
ishe e re, e bukur
tani e kuptoj.
perendimi vdiste i lumtur per
ate lloj kenge,
dhe
syri yt i lumtur per ate lloj kenge,
dhe
jeta ishte oganike, mama:
luanin kalamajte,
naivett qe ti i rite me delir horizonti...
Ja ku i ke perballe, te rrahur
me jete e me sprove,
felligeshtia
i ka vrare, por gjakun nuk ua ka sterpikur.
Jane te virgjer, mama, te
perdalet e tu,
jane te virgjer,
lakuriq te pambrojtur, me
gjithcka te fituar me
dhembe.
Mos i shaj, mama, se ben faj.
Mos i truaj.
Te kane dashur, mama, te kane dashur.
I duaj.
(Kurre
prindi nuk mund te
mberrije dashurine efemijes.)
Kthehu, ece ne vete, mama,
mos
qaj me.
Jane te fundit vjete te tute,
ne
kete femijeri te dyte
mund te ngrohe pak dielli,
po
t'i teresh syte.
Fshiji lotet, mama, jemi
dermuar,
te buzeqeshesh pak, kjo eshte buke per ne.
O femija im i deshperuar,
mekati me i madh i perendise mbi dhe.
